Ik ging met Robin en twee anderen als groepje de straat op. Robin had op straat nog geen echt contact kunnen maken met mensen. Hij vond het moeilijk en wilde dit toch leren. Hij kwam met het idee om door middel van het paperclipspel op een creatieve manier in contact te komen met mensen. Het paperclipspel is een ruilspel waarin je mensen vraagt iets met je te ruilen dat steeds iets meer waard is.
We begonnen met een pen. We spraken iemand op straat aan en vroegen om iets te ruilen voor deze pen. We kregen in ruil voor deze pen een mondkapje. Dit konden we later in een winkel ruilen tegen een fles showergel. We baden tijdens deze wandeling voor mensen op straat en gaven mensen een bemoediging. Uiteindelijk stapten we een laad- en losplaats binnen waar ze op dat moment bouwmaterialen aan het lossen waren. We raakten met de moslims aan de praat over God. Uiteindelijk konden we onze showergel ruilen tegen een zak gips van 25 kg. Daar liepen we dan over straat met een zak gips van 25 kg in onze nek. We vroegen een passerende man of hij wilde ruilen. Hij gaf een ontkennend antwoord. Hij zou niet weten wat hij met de zak gips aan moest. We kwamen aan de praat over de zware last op mijn schouders naar aanleiding van deze zak. We konden uitleggen dat God onze lasten draagt. Hij was zeer geraakt door het gesprek dat we hadden en het gebed dat we voor hem baden. Uiteindelijk hebben we de zak geschonken aan een aantal bouwlieden uit het Oostblok. We baden voor hen en zeiden dat dit een geschenk van God was.
Robin startte de dag zonder eerdere positieve ervaringen, maar aan het einde van de dag was hij erg bemoedigd en blij. Hij had mensen op een leuke en ontspannen manier kunnen bemoedigen, het Evangelie kunnen vertellen en zelf voor iemand kunnen bidden. Hij was zelfs zo enthousiast dat hij zei: ‘Volgende week ga ik terug naar de kapster voor wie baden om te vragen hoe het nu met haar gaat.’ God is altijd bij ons en geeft ons de woorden te spreken als wij in gehoorzaamheid en vertrouwen eerst uitstappen.
