“Een nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb” (Joh. 13:34).

In de Bijbel worden we keer op keer opgeroepen om elkaar lief te hebben. In het Nieuwe Testament staat die oproep zelfs meer dan 25 keer.

• heb elkaar dan ook onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart (1 Petr. 1:22 NBV).
• jaag de liefde na (1 Kor. 14:1).
• heb uw vijanden lief  (Luk. 6:27, 35).

Jagen naar de liefde is dus iets waar we ons, met alles wat in ons is, naar uit moeten strekken. Kennen we dit najagen van liefde in ons leven? We zijn ‘schuldig’ elkaar lief te hebben (Rom. 13:8).

In 1 Kor. 13:3 staat, met mijn eigen woorden beschreven, dit: Al zou ik de gave van profetie bezitten, alle kennis hebben en alle geheimenissen weten, geloof hebben dat bergen verzet. Al zou ik alles wat ik had geven aan de armen en zelfs mijn eigen leven als offer geven. Zonder dit uit liefde te doen was het totaal waardeloos. Voor niks!

Mijn kinderen doen niet wat ik zeg, ze doen wat ze mij zien doen. Zij zien hoe ik in privé, waar buitenstaanders mij niet zien, met situaties omga en hoe ik bijvoorbeeld mijn vrouw behandel. Iedereen om ons heen zal zien dat wij, als kerk, volgelingen van Jezus zijn. Hoe? Doordat zij ons herkennen aan onze onderlinge liefde (Joh. 13:35)!

Als ik dit zo opschrijf, voelt het eigenlijk als een druk. Iets wat moet en waar ik aan moet voldoen. En dat is eigenlijk ook zo! Misschien is het wel typisch westers, waardoor het zo op mij overkomt. Hoe komt dit op jou over? Ik denk dat het veel te maken heeft met het feit dat we in onze westerse maatschappij erg leven voor onszelf. Daar worden we mee grootgebracht.

“Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil …” (Rom. 8:5 NBV).

In onze jonge jeugd leren wij op onze eigen benen te staan door hard te werken, onafhankelijk te zijn, je denken te ontwikkelen en nog veel meer, om uiteindelijk zelf de regisseur van je eigen toekomst te zijn.

Zo bedacht ik op mijn 12e bij het verlaten van de basisschool: ‘Ik wil later meer verdienen dan mijn vader!’ Uiteindelijk heeft het mij in mijn leven twee keer een burn-out opgeleverd, een onafgemaakte school en totale lichamelijke en mentale uitputting. Ik DEED vooral. Het ging om ‘mij’ en om ‘doen’. Later in mijn leven leerde ik dat het gaat om Hem en zijn! Dat ik het niet hoef te doen. Maar dat Hij het doet in en door mijn leven en ik Zijn zoon mag zijn.

“En Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem Die voor hen gestorven en opgewekt is” (2 Kor. 5:15).

Alles wat Paulus en zijn reisgenoten deden was om God de eer te geven. Ze deden dit niet alléén uit ‘de vreze des Heren’ (2 Kor. 5:11), gemotiveerd vanuit ontzag voor Hem. Maar de liefde van Christus beheerste bovenal hun daden!

“Want de liefde van Christus dringt ons, die tot dit oordeel gekomen zijn: als Eén voor allen gestorven is, dan zijn zij allen gestorven.” (2 Kor. 5:14). Het Griekse woord voor ‘dringt’ betekent ‘vasthouden aan’ of ‘niet laten gaan’. Met andere woorden: De liefde van Christus, ‘dwong’ of ‘drong er zeer sterk op aan’ en zette hen aan tot bepaalde stappen tot actie. Zij beseften maar al te goed dat Jezus, vanuit Zijn overvloedige liefde, Zijn leven had opgegeven voor hen. Hij handelde niet vanuit een ik-gerichte houding of eigengereidheid in het vasthouden aan het ‘in de gestalte van God te zijn’ (Filipp. 2:6). In tegenstelling tot dat gaf Hij Zijn leven vrijwillig over, door de gestalte van een slaaf aan te nemen, en stierf voor jou en mij aan een kruis.

Net als ikzelf, zul je misschien regelmatig denken en ervaren dat je deze liefde mist. Dat je telkens faalt te leven vanuit Zijn liefde doordat je ziet op jezelf en omstandigheden. Je ziet dan dat je verre van volmaakt bent en laat je beïnvloeden door omstandigheden. Als reactie daarop loop je eigenlijk steeds van Hem weg omdat je op jezelf gericht bent. Dit maakt dat je niet uitstapt vanuit Hem in je schamele pogingen goed voor de ander en jezelf te zijn.

Het eerste gebod dat God ons geeft, is: “… God liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand” (Mat. 22:37). Met alles dus! Het tweede gebod, dat aan het eerste gelijk is én een gevolg is van het eerste gebod is: “… uw naaste liefhebben als uzelf.” (Mat. 22:39).

“Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar dan vurig lief uit een rein hart, u, die opnieuw geboren bent …” (1 Petr. 1:22-23).

Liefhebben kun je niet uit jezelf. Ons fundament is dat we opnieuw geboren zijn en liefde – God door Zijn Geest inwonend in ons – onze nieuwe natuur is. Onze relatie met de Heilige Geest is de basis voor de doorbraken die we allemaal zo graag willen zien. Het is altijd al Gods bedoeling geweest dat de wereld zou zien wie Hij is, door Zijn volk. In Spr. 4:23 staat, in mijn eigen woorden beschreven, dit: Wat binnen in ons plaatsvindt heeft invloed op datgene wat naar buiten komt. Je innerlijke waarheid wordt je uiterlijke werkelijkheid (zie Hebr. 3:10-11).

De liefde waarmee wij een ander kunnen liefhebben, is de liefde waarmee Jezus ons liefheeft. Een onzelfzuchtige, opofferende liefde die het welzijn van de ander vooropstelt. Een liefde die zijn eigen leven neerlegt voor zijn vrienden, zoals Jezus deed. Een groter offer is er niet. Wij bezitten de liefde waar de wereld naar op zoek is!

Mensen in de wereld zien ons vaak als brave kerkgangers die regels volgen, dingen niet mogen en religieuze onpersoonlijke bijeenkomsten bijwonen, waar zij zichzelf niet thuis voelen of niet tot aangetrokken voelen. De tijd is aangebroken dat wij de mensen om ons heen, buiten het kerkgebouw, een confrontatie geven met het echte getuigenis van Jezus: dat is een daadwerkelijke ontmoeting met Gods liefde. Jij en ik, wij zijn de fysieke handen en voeten van Jezus voor onze directe omgeving. Jij bent mogelijk morgen al het eerste en meest reële beeld van Jezus in een ontmoeting.

In Ps. 18:2 zegt David: “Ik heb U hartelijk lief, HEERE, mijn sterkte.”

De liefde van God gaat enorm diep, het is namelijk geen oppervlakkige liefde zoals de wereld deze kent. Het woord ‘liefhebben’ dat in dit vers wordt gebruikt, is niet het gebruikelijke Hebreeuwse woord voor liefde. Het woord houdt rechtstreeks verband met de baarmoeder of de ingewanden. Dit is de plek waar je je zenuwachtig kunt voelen of je spanning voelt opkomen in je buik. Waar je ook diep verdriet kunt voelen.

Het gaat om liefde diep van binnenuit. David zei: Op dié manier zal ik U liefhebben, vanuit het diepst van mijn binnenste! We kunnen spreken en zingen met elkaar over geloof en gerechtigheid. Maar het daadwerkelijk omzien naar onze naaste, doet recht aan onrecht.

Geen woorden maar daden. Deze gedachte komt rechtstreeks uit Jak. 1:22 “En wees daders van het Woord en niet alleen hoorders. Anders bedriegt u uzelf.”  En in Luk. 8:21 staat: “Hij (Jezus) antwoordde en zei tegen hen: Mijn moeder en Mijn broeders zijn dezen, die het Woord van God horen en dat doen.” Je kunt iets weten met je hoofd, je verstand, maar je zult pas in beweging komen als je er ook in je hart van overtuigd bent. Het kennen van God, het begrijpen van Zijn woord en dagelijks leven met Hem is een zaak van het hart!

In Filipp. 3:10 lees je: “opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word,”

Veel dingen worden door lijden in ons geboren. Dat zijn de momenten die je brengen op de plek van diepe openbaring. Daar waar je aan de voeten van Jezus zit en het gaat om Hem en door Hem geliefd zijn. Jezus wil met jou deze diepe band van liefde hebben. Samen met Jezus zij aan zij, samen op weg vanuit Zijn liefde.